Ένα ποίημα αλλιώτικο, πολύ τρυφερό, πολύ ιδιαίτερο, που μίλησε στις καρδιές μας, ήταν το σημερινό αντικείμενο της ενασχόλησής μας στο δίωρο της Γλώσσας. Διαβάστε το:
Δεν έχεις πού να κοιμηθείς
δανείσου το παπούτσι μου
δεν έχεις πού να ζεσταθείς
δανείσου την καρδιά μου
δεν έχεις πού να πιεις νερό
ξεδίψασε στο δάκρυ μου
δεν έχεις πού να ονειρευτείς
δανείσου τα όνειρά μου.
δανείσου το παπούτσι μου
δεν έχεις πού να ζεσταθείς
δανείσου την καρδιά μου
δεν έχεις πού να πιεις νερό
ξεδίψασε στο δάκρυ μου
δεν έχεις πού να ονειρευτείς
δανείσου τα όνειρά μου.
Κρύβω βαθιά στις τσέπες μου
δυο ψίχουλα ψωμί,
κρύβω τον ήλιο, τα πουλιά
κι ένα άσπρο γιασεμί
κι όλα θα γίνουν αύριο
καρβέλια, χρώματα
για να χορτάσουν των παιδιών
μάτια και στόματα.
κρύβω τον ήλιο, τα πουλιά
κι ένα άσπρο γιασεμί
κι όλα θα γίνουν αύριο
καρβέλια, χρώματα
για να χορτάσουν των παιδιών
μάτια και στόματα.
(Γιώργος-Μενέλαος Μαρίνος-Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Γ-Δ Δημοτικού)
"Σε ποιον απευθύνετα ο κλόουν στην πρώτη στροφή;"
" Ποιες εικόνες σας έρχονται στο νου΄;"
Πιο επίκαιρο από ποτέ το ποίημα αυτό, άναψε τη συζήτηση στην τάξη σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας και την ανάγκη ανάπτυξης αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων.
Οι πρόσφυγες βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης και η εμπνευσμένη ευαισθησία πήρε το λόγο, για να ακολουθήσει η ζωγραφική έκφραση των παιδιών .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου